ขนลุกเสาวิดน้ำโบราณ ใต้โคนเสามีตัวเลข คอหวยห้ามพลาดครับ

เสาระหัดวิดน้ำโบราณ – ผู้สื่อข่าวรายงานว่า วันนี้ 3 กันยายน 2566 เมื่อเวลา 13:30 น. ผู้สื่อข่าวได้รับการเปิดเผยจาก นายประเทือง ชัยสายัณห์ อายุ 60 ปี อดีตกำนัน ต.บางเตย อ.เมือง จ.ฉะเชิงเทรา ว่า เมื่อวานนี้ ได้มีชาวบ้านรายหนึ่ง ได้นำเสาไม้โบราณ ซึ่งเป็นระหัดวิดน้ำเก่าแก่ ตั้งแต่ยุคบรรพบุรุษ มาร่วมบริจาคช่วยเหลือ ทางวัดราษฎร์บำรุงวนาราม (วัดเกาะ) ตั้งอยู่เลขที่ 72 พื้นที่ ม.4 ต.บางเตย อ.เมือง จ.ฉะเชิงเทรา

แต่ปรากฏว่า ระหว่างที่กำลัง จะยกเสาระหัดวิดน้ำโบราณ ซึ่งถูกฝังอยู่ใต้โคลนตมมายาวนานเกือบ 100 ปี ด้วยการใช้รถบรรทุกสิบล้อลากจูง ให้ขึ้นมาจากหลุม ซึ่งเป็นบ่อโคลน กลับดึงไม่ขึ้นสุดท้ายเจ้าของ ผู้ตั้งใจบริจาคให้ทางวัด ซึ่งเป็นบุตรหลาน ของเจ้าของเดิม เสาระหัดวิดน้ำต้นนี้ ต้องจุดธูป บอกกล่าวต่อทางบรรพบุรุษ

ก่อนที่จะยกเสาระหัดวิดน้ำโบราณ ต้องใช้ทั้งรถบรรทุกสิบล้อลากจูง และใช้รถเฮี๊ยบเครนยกดึงขึ้นมาจากหลุม จึงนำมาส่งยังที่วัดได้โดยสำเร็จด้วยดี โดยพบว่าเป็นเสาไม้เต็ง ที่ยังมีสภาพดีสมบูรณ์แบบ และยังไม่มี ร่องรอยของการผุกร่อน ไปตามกาลเวลา ของอายุการใช้งาน และถูกฝังอยู่ใต้ดิน มานานถึงเกือบ 100 ปี แต่อย่างใด

นายณรงค์ โล่รักษา อายุ 58 ปี ชาวบ้านหมู่ 11 ต.บางเตย ซึ่งเป็นบุตรหลานของเจ้าของ เสาระหัดวิดน้ำโบราณ เล่าว่า เสาไม้ระหัดวิดน้ำต้นนี้ คาดว่าถูกใช้งานในการวิดน้ำ เข้าสู่นาข้าวในยุคของบรรพบุรุษ จนถึงยุคของปู่และย่า ก่อนที่จะเลิกใช้ไป หลังจาก เริ่มมีเครื่องยนต์ ทางการเกษตร เข้ามา และถูกนำมาใช้ทดแทนกังหันรุ่นเก่า

นายณรงค์เล่าว่า ตั้นแต่ยังเด็ก ก็ยังไม่ทันเคยเห็นการใช้งานเสากังหันต้นนี้ที่บ้านมาก่อน โดยพบว่าเสาระหัดวิดน้ำโบราณ ต้นนี้นอนอยู่ในร่องน้ำ ซึ่งเป็นทางเรือ เข้าออกจากบ้าน ไปยังลำคลอง มาตั้งแต่เด็กๆ และยังได้มาวิ่งเล่น อยู่บนเสาที่นอนอยู่ ในร่องคูเรืออยู่ก่อนแล้ว โดยพบเห็นตัวเสาไม้ แค่เฉพาะบางส่วนเท่านั้น

เสาระหัดวิดน้ำโบราณหลังจากไม่ได้ถูกนำมา ใช้งานเลย และเวลาผ่านเลยมาหลายสิบปี แล้วทำให้เสาต้นนี้ได้ จมลึกลงไป อยู่ที่ใต้ดิน ซึ่งเป็นคูเรือเก่า ลึกลงไปกว่าเดิม อีกประมาณ 1 เมตร

อดีตกำนันแจ้งว่า ชาวบ้านกำลังจะช่วยกันบูรณะ หอสวดมนต์ทรงไทยโบราณเก่าแก่ ภายในวัด และต้องการที่จะอนุรักษ์เรือนไทยโบราณ เก็บไว้ให้คนรุ่นหลังได้ดู ทางบิดาตน คือ นายสวัสดิ์ โล่รักษา อายุ 86 ปี จึงมีความประสงค์อยากจะร่วมบริจาคเสาระหัดวิดน้ำโบราณดังกล่าวให้แก่ทางวัดไป

เพราะเชื่อว่า เป็นเสาระหัดวิดน้ำโบราณเก่าแก่ที่มีมา แต่โบราณในยุคเดียวกัน เพื่อให้ทางวัดได้ นำไปใช้ในการซ่อมแซม ใส่แทนเสาไม้ของหอสวดมนต์เดิม ที่ผุกร่อน จนบางต้นขาดออก จากฐานโคนเสาแล้ว

แต่ระหว่างที่กำลังทำการขุดเสาระหัดวิดน้ำโบราณ และพยายามที่จะ ลากเสาออกมาจากท้องร่องเดิม ซึ่งเป็นบ่อโคลนนั้น ได้ใช้รถบรรทุกสิบล้อ มาดึงลากเพื่อที่จะนำขึ้นมาจากหลุม แต่เสาไม้ต้นนี้ ไม่ยอมผุดขึ้นมา ทั้งที่เป็นดินโคลนอ่อนๆ จนต้องใช้ รถเครนเฮี๊ยบอีกคัน มาช่วยกันลากจูงยกท่อนเสา เพื่อดึงขึ้นมาจากหลุม จนสำเร็จได้ในที่สุด

โดยระหว่างที่กำลังจะยกขึ้นเสาระหัดวิดน้ำโบราณออกมาได้นั้น ตนได้จุดธูปบอกกล่าวต่อทางปู่ย่าผู้ล่วงลับไปแล้ว รวมถึงบรรพบุรุษดั้งเดิมว่า จะขอนำเสาไม้ต้นนี้ มาร่วมทำบุญกับทางวัด จึงอยากให้มาร่วมทำบุญด้วยกัน เสาไม้จึงยอมขึ้นมา จากหลุมได้ในที่สุด

โดยพบว่าเสาระหัดวิดน้ำโบราณยังคงมีสภาพดีอยู่ และเนื้อไม้ยังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เต็มแน่นไปทั้งลำต้น โดยที่ยังไม่พบร่องรอย ของการผุกร่อนเลย จึงอาจทำให้มีน้ำหนักมากจนยกไม่ขึ้น

โดยหลังจากวัดความยาวเสาระหัดวิดน้ำโบราณแล้ว พบว่ามีความยาวตลอดลำต้น 718 เซนติเมตร หรือประมาณ 7 เมตร 18 เซนติเมตร ซึ่งทางช่างไม้บอกว่าเป็นไม้เต็ง ซึ่งตนเองก็ยังไม่เคยเห็นความยาวจริงของเสาไม้ต้นนี้มาก่อน เพราะเกิดมาไม่ทันตอนที่ปู่และย่าใช้งานกังหันวิดน้ำเข้านา

ขณะที่ใต้โคนเสาระหัดวิดน้ำโบราณที่หน้าตัดของไม้ท่อนนี้ ยังมีการตีตราเป็นตัวเลขไว้ด้วย ซึ่งไม่ทราบว่าเป็นเลขทะเบียนอะไร หรือเป็นเลขจากทางหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการอนุญาตให้ตัดทำไม้หรือไม่ แต่ชาวบ้านได้มีการถ่ายภาพส่งต่อกันภายในพื้นที่ ซึ่งเห็นเป็นเลข 50 และ 1293

ทั้งนี้ เชื่อว่าเสาระหัดวิดน้ำโบราณแบบนี้ไม่น่าจะมีหลงเหลืออยู่ในพื้นที่อีกแล้ว แต่ทางครอบครัวนั้นไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไร เพราะต้องการที่จะนำไปทำบุญ